Τα όνειρα ζωντανεύουν στις Κυκλάδες

Η Αντίπαρος είναι ένα λευκό σύνολο με πινελιές μπλε και πράσινου στο καταγάλανο Αιγαίο και τόπος ιστορικός με παγκόσμιο ενδιαφέρον. Μνημεία και σύμβολα μαρτυρούν τις μορφές που έζησαν πάνω στο νησί, δημιουργούς του μοναδικού Κυκλαδικού Πολιτισμού. Στο κέντρο του νησιού δεσπόζει ένα από τα ωραιότερα και αρχαιότερα σπήλαια του κόσμου. Το νησί έγινε  παγκοσμίως γνωστό από τον 17ο ως το 19ο αιώνα μ.Χ. από τους ξένους περιηγητές που επισκέπτονται εκείνη την περίοδο την Αντίπαρο. Δημοσιεύουν τις εντυπώσεις τους και τα χαρακτικά τους που απεικονίζουν το σπήλαιο και τις άλλες αρχαιολογικές περιοχές. Σήμερα επισκέπτονται το νησί χιλιάδες τουρίστες για να θαυμάσουν το σπήλαιο  και τους υπόλοιπους αρχαιολογικούς χώρους, να κάνουν μπάνιο στις όμορφες καθαρές παραλίες, να περπατήσουν στα γραφικά πλακόστρωτα δρομάκια, και να γευτούν το παραδοσιακό φαγητό, να πιούν τα υπέροχα κρασιά και την τσικουδιά της Αντιπάρου. Για τους λάτρεις της νυχτερινής ζωής υπάρχουν bar & disco. Αλλά πάνω απ' όλα υπάρχει η ζεστασιά, η καλοσύνη και η φιλοξενία των κατοίκων που εγγυώνται μια διαμονή αξέχαστη.

Στην Αντίπαρο θα φθάσετε μέσω Πάρου. Η Πάρος συνδέεται  με την Αθήνα με αεροπλάνο και με τον Πειραιά, την Ραφήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Κρήτη, τις Σποράδες, τα  Δωδεκάνησα και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου με συμβατικά και ταχύπλοα πλοία. Η πρόσβαση από την Πάρο είναι εύκολη, 30 λεπτά διαδρομή με το καραβάκι από την Παροικιά και 6 λεπτά με το οχηματαγωγό από την Πούντα.

Κατά τους Ιστορικούς χρόνους, οι πρώτοι κάτοικοι της Αντιπάρου ήταν Φοίνικες από τη Σιδώνα, τους οποίους διαδέχθηκαν διάφοροι άλλοι κατακτητές. Στην Aρχαιότητα η Αντίπαρος ήταν γνωστή ως Ωλίαρος και η ιστορική της πορεία είναι κυρίως συνδεδεμένη με αυτή της Πάρου, της οποίας ήταν αναπόσπαστο τμήμα. Η πρώτη αναφορά της Αντιπάρου με τη σημερινή ονομασία της γίνεται μόλις τον 13ο αιώνα μ.Χ. Η λέξη όμως είναι αρχαία, καθώς σύμφωνα με τη μυθολογία, ο Αντίπαρος ήταν ένας από τους 50 γιους του Αίγυπτου, ο οποίος δολοφονήθηκε, όπως και 48 από τα αδέλφια του, από τη σύζυγό του Κριτομηθέα, που ήταν μια από τις 50 Δαναΐδες.

Κατά τους Βυζαντινούς χρόνους και μέχρι τις αρχές του 13ου αιώνα μ.Χ. και την Ελληνική Επανάσταση του 1821, το νησί υποφέρει από τις επιδρομές πειρατών από την Αλγερία, την Κρήτη, την Κεφαλονιά και από αλλού. Το 1537 η Αντίπαρος μαζί με τις υπόλοιπες Κυκλάδες πέφτει στα χέρια των Οθωμανών και του φοβερού πειρατή Μπαρμπαρόσα. Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, η Αντίπαρος υπέστη πολλές καταστροφές από τις επιδρομές των κατακτητών αλλά και από εκείνες των πειρατών. Οι κάτοικοι του νησιού ήταν από τους πρώτους Κυκλαδίτες που έλαβαν μέρος στον πόλεμο της Ανεξαρτησίας εναντίον των Τούρκων. Το νησί έγινε και επίσημα τμήμα του Ελληνικού κράτους το 1832.

Κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, χρησιμοποιήθηκε ως μυστική βάση των συμμάχων, και ένα σπουδαίο κεφάλαιο της ιστορίας του Β΄Παγκοσμίου πολέμου είναι η "Επιχείρηση Αντίπαρος", που είχε ως αποτέλεσμα τη σύλληψη και εκτέλεση πολλών Ελλήνων πατριωτών και Συμμάχων.

Το Σπήλαιο

Το Σπήλαιο της Αντιπάρου έχει μια μοναδικότητα, όχι μόνο λόγω των μαγευτικών του σταλαγμιτών, αλλά και λόγω της σύνδεσης του με την ιστορία του νησιού.

Στο εσωτερικό του βρέθηκαν αρχαία αγγεία, υπάρχει αφιέρωση στην θεά Αρτέμιδα και σύμφωνα με μία επιγραφή ένας από τους αρχαιότερους επισκέπτες του σπηλαίου ήταν ο Αρχίλοχος ο Πάριος, ο μεγάλος λυρικός ποιητής. Στα τοιχώματά του σώζονται αναγραμμένα τα ονόματα Μακεδόνων στρατηγών, που συνωμότησαν εναντίον του Μεγάλου Αλεξάνδρου και κατέφυγαν στο σπήλαιο της Αντιπάρου για να κρυφτούν και να γλιτώσουν. Αξιομνημόνευτο είναι  το πέρασμα από το σπήλαιο του Μαρκησίου Νουαντέλ, πρεσβευτή της Γαλλίας στην Κωνσταντινούπολη, που βρέθηκε το 1673 ανήμερα Χριστουγέννων, στην Αντίπαρο. Ο  ιερέας της συνοδείας του τέλεσε την λειτουργία των Χριστουγέννων μέσα στο σπήλαιο, χρησιμοποιώντας στο τελετουργικό ένα σταλαγμίτη, σαν Αγία Τράπεζα. Όλοι οι επισκέπτες  του σπηλαίου, από τον μαρκήσιο Ντε Σαμπέρ το 1775 έως τον Όθωνα τον πρώτο βασιλιά της Ελλάδας το 1840, άφησαν χαραγμένα στα τοιχώματα του το ονόματα τους. Οι Γερμανοί κατακτητές, στην διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής, προκάλεσαν καταστροφές στον χώρο.

Η πρόσβαση στο σπήλαιο γίνεται με αυτοκίνητο ή με πούλμαν. Στην είσοδο του σπηλαίου συναντάμε το εκκλησάκι του Αϊ Γιάννη του  Σπηλιώτη.

Δεσποτικό

Ως γνωστό η λατρεία του Απόλλωνα ήταν διαδεδομένη στις Κυκλάδες, και το μεγαλύτερο κέντρο λατρείας του ήταν η  Δήλος. Σύμφωνα με την παράδοση υπήρχαν στις Κυκλάδες συνολικά 22 δευτερεύοντα μικρότερα Ιερά από εκείνο της Δήλου. Ένα από αυτά ήταν και το Ιερό του Δεσποτικού. Αυτό το Ιερό αποτελεί μία μοναδική περίπτωση στο χώρο του Αιγαίου. Χτισμένο πάνω σε ένα από τα ωραιότερα ακατοίκητα και παρθένα μικρά νησιά του Αιγαίου, το Δεσποτικό, είναι ένα ανέπαφο Αρχαϊκό Ιερό το οποίο λειτουργούσε από τον 7ο αι. π.Χ. έως και τα Ρωμαϊκά χρόνια. Το Δεσποτικό ταυτίζεται με την αρχαία Πρεπέσινθο.

Τις πρώτες ανασκαφές στο Δεσποτικό διενήργησε τον 19ο αιώνα ο αρχαιολόγος Χρήστος Τσούντας, ο οποίος αποκάλυψε Πρωτοκυκλαδικά νεκροταφεία. Το 1959 έγινε ανασκαφή από τον Ν. Ζαφειρόπουλο στις θέσεις Ζουμπάρια και Μάντρα στη Β.Α. ακτή του νησιού, όπου βρέθηκαν ίχνη ναού Δωρικού ρυθμού. Από το 1997 έως σήμερα η ανασκαφική έρευνα, που διενεργείται από τον αρχαιολόγο Γιάννο Κουράγιο έφερε στο φως ένα μεγάλο μέρος των βοηθητικών χώρων ενός Ιερού. Μοναδικό εύρημα αποτελεί το ειδώλιο μεγάλων διαστάσεων γυναικείας θεότητας, το οποίο χρονολογείται γύρω στο 680-660 π.Χ. Οι μεγάλες ομοιότητες που παρουσιάζουν τα κινητά ευρήματα και τα αρχιτεκτονικά κομμάτια του Δεσποτικού με εκείνα του Ιερού του Δηλίου της Πάρου που ήταν αφιερωμένο στον Απόλλωνα και την Άρτεμη, οδηγούν στην υπόθεση ότι πρόκειται για Ιερό αφιερωμένο στη λατρεία των δύο αυτών θεοτήτων.

Το Κάστρο

Το Ενετικό Κάστρο βρίσκεται χτισμένο μέσα στον παραδοσιακό οικισμό της Αντιπάρου. Οικοδομήθηκε στις αρχές του 1440, για να στεγάσει τους κατοίκους και να τους προστατέψει από τις συχνές επιδρομές των πειρατών. Το Κάστρο ήταν αρχικά ένα τετράγωνο κτίσμα αποτελούμενο από περιμετρικές κατοικίες με εσωτερική αυλή και ένα κυκλικό πύργο στο κέντρο. Οι εξωτερικοί τοίχοι των κατοικιών σχηματίζουν το τείχος του. Στη θέση του κεντρικού πύργου που λειτουργούσε ως τελευταίο καταφύγιο ή ως κατοικία του τοπικού άρχοντα, έχει απομείνει μόνο ή βάση του. Η μοναδική είσοδος του Κάστρου βρίσκεται δίπλα από τη Μητρόπολη του Αγίου Νικολάου.

Το Λαογραφικό Μουσείο της Αντιπάρου

Στο παλιό κάστρο της Αντιπάρου θα βρείτε τη Λαογραφική Συλλογή της Κοινοτικής Επιχείρησης Αντιπάρου στην οποία υπάρχουν παλαιά αντικείμενα, δείγματα από κυκλαδικά ειδώλια, παραδοσιακές στολές της Αντιπάρου και φωτογραφικό υλικό από την ανασκαφή του Δεσποτικού.

Η Αντίπαρος με τις δαντελωτές ακρογιαλιές της και την ανεπανάληπτη γοητεία τους, προσελκύει κάθε χρόνο χιλιάδες επισκέπτες. Ανακαλύψτε, οδικώς ή με καΐκι μαγευτικούς σμαραγδένιους κολπίσκους. Οι δυνατότητες γνωριμίας με τις καταπληκτικές παραλίες της Αντιπάρου είναι πολλές, αφού έχετε την δυνατότητα να τις επισκεφθείτε αξιοποιώντας την ευκαιρία μιας όμορφης κρουαζιέρας με καΐκια.

Μπορείτε να γνωρίστε τα Παντιερονήσια, το μικρό νησί του Δεσποτικού με τα σπουδαία αρχαιολογικά ευρήματα, την παραλία της Φανερωμένης, του Αγίου Σπυρίδωνα, τις θαλάσσιες σπηλιές, όλες παραλίες ήσυχες και εντυπωσιακές.

Κάθε χρόνο στη μνήμη διαφόρων Αγίων αναβιώνουν με παραδοσιακό τρόπο λαϊκά πανηγύρια. Δίνεται έτσι η ευκαιρία να γνωρίσουν τη ζωντανή παράδοση οι νεώτεροι και οι επισκέπτες του νησιού.

Στις 7 Μαΐου γίνεται στην είσοδο του σπηλαίου το πανηγύρι του Άη Γιάννη του Σπηλιώτη, με παραδοσιακούς  χορούς και κεράσματα.

Στις 23 και 24 Ιουνίου γιορτάζεται ο Άη - Γιάννης και αναβιώνει το έθιμο του Κλείδωνα από το χορευτικό συγκρότημα της Αντιπάρου στο λιμάνι της Αντιπάρου.

Στα μέσα Ιουλίου γίνεται το τριήμερο πανηγύρι της Αγίας Μαρίνας στο λιμάνι της Αντιπάρου με χορούς, τραγούδια και κεράσματα.

Στις 7 Σεπτεμβρίου γίνεται πανηγύρι στο εκκλησάκι της Παναγίας της Φανερωμένης, το οποίο βρίσκεται στην πίσω πλευρά της Αντιπάρου. Η πρόσβαση είναι δυνατή με ψαροκάικα.